گل زرد
شعله آتش عشقم منگربررخ زردم
همه اشکم همه آهم همه سوزم همه دردم
چو سبویی که شکست ست و رخ چشمه نبیند
کو امیدی که دگرباره هم آغوش توگردم
لاله ی صبح بهارم که درین دامن صحرا
آتش داغ گلی شعله کشد از دم سردم
کس ندانست که چون زخم جگر سوز نهانی
سوختم سوختم ازحسرت ولب باز نکردم
جلوه ی صبح جوانی به همه عمرندیدم
باخزان زاده ام آری گل زردم گل زردم
م.سرشک
نظرات شما عزیزان: